Wybierając się na tę portugalską przygodę, rower nie znalazł się w Top 3 aktywności, które zamierzałem tutaj głównie uskuteczniać. Jednak ciężko byłoby całkiem zignorować ten wycinek życia, skoro mam tu sporo czasu, dookoła wiele nieodkrytych miejsc, a jakiś rower łatwo było pozyskać z zasobów organizacji przyjmującej. Czy jednak Portugalia jest dobrym krajem do jazdy na rowerze? Otóż... niespecjalnie, a oto dlaczego;
1. Siatka drogowa
Na tle dobrze mi znanej południowej Polski ciężko nie zauważyć, że portugalska sieć drogowa w okolicach Barcelos jest dość uboga. O ile kierowcy samochodów niespecjalnie mają na co narzekać (autostrady i główne drogi prezentują się bez zarzutu), o tyle boczne drogi wydają się trochę nie istnieć.
Ewidentnie brakuje tutaj czegoś pomiędzy naszą drogą wojewódzką/powiatową, a osiedlową uliczką szerokości 1,5 samochodu - mało uczęszczanej drogi lokalnej. To nie tak, że ów rodzaj drogi nie istnieje wcale - trafiają się, ale na tyle rzadko, że nie sposób wytyczyć trasy tak by jechać po nich większość trasy. Dość szybko wylądujemy zatem ponownie na drodze kategorii N20x, gdzie ograniczenie prędkości to zwykle 70 km/h i jeździ nimi absolutnie wszystko - od motorowerów przez ciągniki z przyczepą, pickupy z gospodarstw rolnych, osobówki aż po ciężarówki.
Nie pomaga też ogólna pagórkowatość terenu, co samo z siebie utrudnia wytyczanie tras. Po rozejrzeniu się na StreetView lepiej wygląda to w środkowej i wschodniej części kraju, które są bardziej płaskie i mniej zaludnione. Jednak przyszło mi mieszkać w północnej, stąd wrażenia takie a nie inne.
2. Sprzęt
Na początku pobytu wymyśliłem, że niegłupim pomysłem będzie kupić tutaj używany rower na OLX w cenie 100-150€ i sprzedać pod koniec pobytu. Taka kwota wydawała mi się wystarczająca do kupienia czegoś lepszego niż totalne makrokesze z wagą typu 20 kg. Otóż sprawa nie wygląda tak różowo - w tej kwocie można wprawdzie znaleźć używany rower typu MTB z kołami 26", lecz większość z nich to lokalne firmy krzak z bezmarkowym osprzętem, manetkami grip-shift (tutejszy wyróżnik) i lekko niedzisiejszą liczbą biegów typu 18.
Najlepsze co możemy spotkać w tym przedziale cenowym to kilkuletnie BTWIN-y lub nieznane szerzej przypadkowe marki, gdzie jakimś cudem pojawił się osprzęt serii Alivio. Popularne w Polsce średniaki typu Kross, Unibike, czy Romet wydają się tutaj nie istnieć, nie widać ich też w ruchu. Wygląda na to, że istnieje ogromna dziura na rynku pomiędzy śmietnikami do jeżdżenia po bułki, a szosami za grube tysiące € typu Cervelo, które można spotkać na drodze w słoneczne weekendy. Być może to jeszcze młody rynek gdzie ludzie dopiero zaczynają kupować nowe rowery do jazdy na co dzień.
3. Pogoda
Pisząc te słowa po 3 miesiącach pobytu, ciężko uciec od wrażenia, że występują tutaj dwa główne stany pogody - zmaganie się z wysoką temperaturą lub długotrwałymi opadami. O ile to pierwsze można jakoś obejść wybierając na jazdę późne popołudnie czy SPF 50 i ubrania termo, o tyle drugi typ pogody właściwie uniemożliwia jazdę poza stanami wyższej konieczności typu umówiony fryzjer.
Pora deszczowa która w 2023 roku zaczęła się w połowie października, oznacza że pada praktycznie codziennie. Opady są długotrwałe, a przerwy pomiędzy nimi zaczynają się równie gwałtownie jak kończą. Zdarzyło mi się jechać do centrum (~12 minut), w trakcie czego w połowie drobnego podjazdu złapała mnie kolejna fala deszczu i przed instant przemoknięciem uratował mnie tylko znajdujący się tuż obok otwarty garaż budynku wielorodzinnego.
Takie warunki praktycznie wykluczają jazdę dla przyjemności o tej porze roku. Nawet szczegółowe prognozy pogody z sumami opadów dla danej godziny nie oddają natury tutejszych deszczów - może i zapowiedziano tylko 0,5 mm, ale nie przeszkadza to, by owe 0,5 mm spadło w ciągu 3 minut, przemaczając cię do suchej nitki, a potem przez kolejne 40 minut był spokój ><
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz